Ik was enorm positief over de huidige shift en de kijk die we hebben over gewicht. Steeds meer mensen begrijpen mijn standpunt over mijn stelling ‘dik zijn betekent niet ongezond zijn’. Mijn persoonlijk insta-feed staat ondertussen vol met quotes over het accepteren van je lichaam en ook in mijn dichte omgeving zijn de meeste mensen mee in mijn visie. We zitten goed, we gaan de goede weg op, dacht dat naïeve stemmetje in mijn achterhoofd.
Deze week stak dit wel even tegen. Het begon allemaal toen een cliënte het verhaal uit de doeken deed over een toneel die ze opvoerden bij haar 4-jarig kindje op school. Het verhaal gaat als volgt: één leerkracht speelt de ‘gezonde’ persoon die voortdurend groenten en fruit eet, een andere leerkracht speelt een ‘lui’ persoon die vooral koekjes, chocolade en chips eet. End of the story: de leerkracht die vooral suikerrijk en vetrijk voeding eet heeft een hele dikke buik terwijl de andere leerkracht vol energie zit. Dit is dus wat de 4 jarige kindjes op school zien? Gevolg: het 4 jarig kindje van mijn client eet geen koekjes meer, want dat is niet gezond en ze wilt niet dik zijn. En het gaat nog verder… Soms durft ze nu ook commentaar geven op het gewicht van andere mensen of zelf op de eetkeuzes van de mama. Trouwens, dat meisje is 4 jaar. Moeten 4-jarige kindjes daar echt al mee bezig zijn? Moeten ze niet spelen, groeien en bloeien en zorgeloos door het leven gaan? Moeten we echt zo’n angst inboezemen om ‘dik’ te worden?
Het feit dat er een causaal verband bestaat tussen gewicht en koekjes eten is trouwens ook al achterhaald en het is bijlange niet zo simpel. Dus bij deze: kinderen goede gewoontes aanleren? TOP. Kinderen de voordelen van fruit en groenten aanleren? Dubbele punten! Kinderen angst inboezemen voor overgewicht en dat dit komt door ongezonde voeding? Tja… Ik hoop dat we nu wel doorhebben dat dit geen goede start is voor 4-jarige kinderen. Dit op meerdere vlakken: zelfbeeld, voedingsrelatie, psychisch en zelf op sociaal vlak. Want wat met dat ene kindje die wat molliger is? Is die dan echt niet goed bezig en zijn we daar dan beter geen vriendjes mee? Ja… we hebben nog een lange weg te gaan.
Deze week begon dus met een reality-check. We begrijpen het nog niet allemaal, bijlange niet. Maar ik weet gewoon dat we wel stapjes zetten in de goede richting. Of is dit ook weer mijn naïeve stemmetje? Nee, laat mij maar die naïeve meid zijn die echt gelooft in een wereld waar iedereen aanvaard wordt zonder veroordeling. Mensen met lipoedeem-benen, mensen die niet in maatje 38 passen. Ieder lichaam, ieder lijf. Ja, ik droom van deze wereld. Droom je mee?
Reactie plaatsen
Reacties